Bu gün beni arayan mesaj gönderen veya sadece aklından geçiren her kes benim kalbime dokundu ve en son bir şarkı,memleketimin sesi:”yandım ele yandım” son damla oldu. Yandım kül olduğum anlara götürdü beni. Rüzgar o küllerimi dört yana savurduğu günlere. Kendim kendim olduğumu unuttuğum günlere. Küllerimi savuran rüzgar aynı zamanda içinde kalan közleri canlandırıp yeniden doğmama sebep olacağını bilmiyordum. Evet, o közler Özü canlandırarak gerçek Ben olanın doğuşuna yardım etti. Yeniden doğdum: daha güçlü,kendine ve hayata güven Ben.
Hepinize var oluşunuza şükür ediyorum, çünkü Siz Ben’siziniz, küllerinizden yeniden doğan-güçlü,sağlam sadece Güneşi tanıyan bir çınar ağacı gibi. Hep var olun,çünkü Güneşe beraber yürüyeceğiz.
.
